AZTERLANk prozesu berritzaile horretan parte hartzen du, bai materialen aukeraketa, bai elikatze-sistemen diseinua, bai eta elikadura- eta betetze-sistemen diseinua ere.
Energia nuklearra sortzeko prozesuaren barruan, funtsezko elementutzat jotzen dira “stellator”-ak. Bere funtzio nagusia fusio-erreakzioak kontrolatzea da, plasma beroen konfinamenduaren bidez. Horregatik, “stellators”-en parte diren pieza metalikoak muturreko baldintzetan bizirauteko gai izan behar dira.
Hauek dira bobinaketa eta eroaleen isolamendu elektrikoa deskribatzen duten gaitasunak. Izan ere, elementu kurbatuen aurrean, dimentsio-zehaztasunak bikaina izan behar du, eta epe luzean irauteko gai izan behar dute.
Ordura arte, eskatutako dimentsio-zehaztasuna, buelta bakoitza metalezko egituren bidez baino ez zen lortu. Hala ere, «stellator» delakoen kasuan, diseinu konplexuagoak dituzten plakak garatu beharko direla uste da, eta horrek zaildu egingo du eskatutako dimentsio-zehaztasunaren irismena.
Erronka handi hori buruan, lantaldeak metalean txertatutako eroaleen kontzeptu berritzaile bat garatu du, galdaketa-matrizearen eta teknologia gehigarrien erabileraren konbinazioan oinarrituta.
Azterlanek fabrikazio-prozesua eta kontrol-prozesua definitu du, eta horren baitan dago moldea elikatzeko eta betetzeko sistemen diseinua.
